بررسی نقشمایه های جانوری در قالی ترکمن

قالی بافی از هنرهای بومی و منطقه ای ایرانیان با سابقه ای بسیار کهن است که در آن سلیقه هنرمندان ایرانی به خوبی مشاهده می گردد، با نگاهی به کتاب هایی که در این زمینه تألیف شده اند، شاهکارهایی از این هنر را می توان دید که در موزه های معتبر یا مجموعه های خصوصی نگهداری می شوند، اکثر این آثار منابع بسیار خوبی برای مطالعه هنر فرشبافی ایران از زمان صفویان تا دوران معاصر هستند، در کنار این آثار منابع دیگری نیز وجود دارد که با مراجعه به آنها، می توان شناختی نسبی در مورد گذشته فرشبافی ایران پیدا نمود، از جمله این منابع سفرنامه ها و کتاب هایی است که توسط اشخاص خارجی در مورد کشورمان تألیف شده است. همانطور که می دانید قاجارها با گذر از دوره های پر آشوب افشار و زند بر روی کار آمدند. در زمان حکومت این طایفه بر ایران، تجارت با کشورهای خارجی گسترش بیشتری پیدا می کند و همین امر باعث زوال تدریجی اغلب صنایع در ایران می شود، در این میان تنها هنر فرشبافی است که از این قاعده مستثنی است، و این مهم به عوامل مختلفی بستگی داشته است، از جمله این عوامل، حمایت برخی شاهان قاجار از این هنر و همچنین برپایی چند نمایشگاه فرش در کشورهای اتریش و انگلستان است. اما یکی از مهمترین دلایل رونق فرشبافی ایران عصر قاجار، حضور سفرا و نمایندگان و جهانگردان خارجی و توصیف هایی است که آنها از این متاع گرانبها، در کتاب هایشان آورده اند، مقالات و دست نوشته های آنها که در مورد ایران به چاپ می رسانند باعث آشنایی بیشتر مردم مغرب زمین با این هنر اصیل ایرانی می شود. با مرور و خواندن نوشته های این افراد، علاوه بر آشنایی با زندگی ایرانیان عصر قاجار، از چگونگی شیوه تولید و فروش قالی ایران در این دوران آگاهی بیشتری می یابیم، سنتی که در این عصر با همت هنرمندان و تولید کنندگان ایرانی دوباره احیاء و رونق پیدا کرده بود.